ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ -Απόστολος Καλουδάς

Η πόλη γδύθηκε.

Το σώμα της μες στο σκοτάδι,

κάτω από σκόρπια φώτα,

γέρνει να κοιμηθεί.

Και η ψυχή μου ντύθηκε,

με της σιωπής το χάδι.

(Λέξεις στο βάθος ψάχνοντας

είχε ξεγυμνωθεί).

Μα στη σιωπή σαν χώρεσα,

βρέθηκα σε πηγή,

που βγαίνει νάμα λέξεων

και κλείνει την πληγή.

(28 Αυγούστου 2017)

ΕΙΜΑΙ ΣΤΑΓΟΝΑ - Απόστολος Καλουδάς

Είμαι σταγόνα

μέσα σε μια κλεψύδρα.

Χάνομαι. Ρέω.

ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ- Απόστολος Καλουδάς

Η γη τις λιώνει τις περσείδες,

πριν τη χτυπήσουν.

Μα τη βροχή τη δέχεται,

γιατί ξεδιψά.

Κι ύστερα το κορμί της ευωδιάζει.

Πάντα η φύση μας διδάσκει!

ΑΠΩΛΕΙΕΣ- Απόστολος Καλουδάς

Τη μέρα

μέλισσες πνίγονταν

πάνω στο κορμί της θάλασσας.

Το βράδυ

πεφταστέρια λιώναν

προτού ν' αγγίξουν

το κορμί της γης.

Απόψε 

πνίγονται και λιώνουν

πολλοί.

Ορφανό μέλι.

Ανήμπορα φλογερά βέλη.

ΔΕΙΛΙΝΟ- Απόστολος Καλουδάς

Ήθελα να χωρέσω στη σιωπή,

να βρω την ποίηση.

Όμως ήταν χιλιάδες τα τζιτζίκια στις ελιές,

μύριζε πεύκο τ' αεράκι απ' τις πλαγιές

κι ο ήλιος είχε πασπαλίσει με κανέλα τα κορμιά.

Τότε το πούπουλο του φεγγαριού

βγήκε πάνω απ' το λόφο,

ενώ από την άλλη μεριά,

πέρα απ' τον Όλυμπο,

ο ήλιος ακόμη τραγουδούσε

το καθημερινό του κύκνειο άσμα των χρωμάτων.

Σε λίγο που θα νύχτωνε

θα ερχόταν μοναχή της η σιωπή

να με χωρέσει!

(Ποσείδι,  9 Αυγούστου 2017)

ΚΑΝΕΛΑ - Απόστολος Καλουδάς

Τόση κανέλα

πάνω στα γυμνά κορμιά!

Έλεος, Ήλιε!

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΜΕ ΕΚΛΕΙΨΗ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2017- Απόστολος Καλουδάς

Απόψε,

η Πανσέληνος τυφλώνεται.

Ελπίδα ν' αποδράσουμε

από την ευκολία

της γραφικότητας,

να νιώσουμε την οιδιπόδεια 

αυτοτύφλωση

ή και την άλλη τύφλωση

του Μαγιακόφσκι

απ' τις καρφίτσες 

των γυναικείων καπέλων.

Να στρέψουμε το βλέμμα προς τα μέσα.

(7 Αυγούστου 2017)

ΡΟΠΤΡΟ - Απόστολος Καλουδάς

Χεράκι μούσας κρούει 
της θύρας μου το ρόπτρο.
Κι επιβιβάζομαι μαζί της
σε μετωνυμίες, εικόνες και μεταφορές 

γι' ατέρμονες  επιθυμίας διαδρομές.
Και γράφω 
κάνοντας κύκλους 
γύρω απ' την ανεξιχνίαστη μορφή της .