ΚΑΥΣΩΝΑΣ 2015 - ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΟΥΔΑΣ

Θάλασσα

πράσινο θολό γυαλί

λιωμένο από το φλόγιστρο

του ήλιου.

Κορμιά καμένα,

μυαλά που βράζουν

συνειρμούς ανεπεξέργαστους.

Κάπου συνωμοτούν

οι εμπρηστές.

20/07/2015

ΚΑΘ' ΟΔΟΝ - Απόστολος Καλουδάς

Όλα συμβαίνουν καθ' οδόν.

Ακόμα κι όσα φαίνεται

ότι συμβαίνουν στην ακινησία.

Και ρέει ο χρόνος μας

προς την Αχερουσία.

Ιούνιος 2017

ΜΑΣ ΤΡΕΦΟΥΝ - Απόστολος Καλουδάς

Τα ποιήματα

φυτρώνουν από τη σιωπή.

Οι ρίζες τους

βυζαίνουν το Άρρητο

και τα κλαδιά τους

τ' ανθισμένα

μας τρέφουν

με νέκταρ.

(25//06/2017)

ΠΟΙΗΜΑ ΜΙΚΡΟ - Απόστολος Καλουδάς

Ποίημα μικρό

ξυπνά την πεθυμιά.

Θέλουμε κι άλλο!

(25/06/2017)

ΗΛΘΑΝ - Απόστολος Καλουδάς

Ο Ζέφυρος σε χάιδευε
κι ήλθαν

οι πρώτες λέξεις

του ποιήματος

σαν αηδονιού φωνή.
Φιλάει

το στυλό σου το χαρτί.
Σε πήρε αγκαλιά

η Επιθυμία.

24/06/2017

ΦΥΤΡΩΝΟΥΝ - Απόστολος Καλουδάς

Στις ρωγμές του χρόνου,

στις χαραμάδες

δύσκολης ζωής,

λίγες χαρές

φυτρώνουν σαν αγριολούλουδα,

ανάμεσα στις πλάκες

του πεζοδρομίου.

Μικρές χαρές

που κινδυνεύουν

να τσαλαπατηθούν.

(Ιούνιος 2016, Ιούνιος 2017)

ΤΑΤΟΥΑΖ - Απόστολος Καλουδάς

Δεν σβήνουν

κάποια λόγια.

Είναι σαν τατουάζ.

Τουλάχιστον

ας αφορούν

αγάπη

έστω και ηττημένη.

26/06/2017

ΦΥΣΑΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ - Απόστολος Καλουδάς

Φυσάει μέσα μου

και φέρνει πράγματα

που θέλω να τα ντύσω λέξεις.

Κι όσο τα ντύνω

νιώθω πιο γυμνός

σε μια κατάδυση

στο βάθος της σιωπής.

(Ιούνιος 2017)

''ΦΩΤΟΡΥΠΑΝΣΗ '' - Απόστολος Καλουδάς

Τριζόνια στολίζουν

τη σιωπή της νύχτας.

Και δυο τρεις τζίτζικες

κάνουν υπερωρία

σ' ένα δέντρο,

δίπλα σε φως ηλεκτρικό.

   (Ιούλιος 2015)

'' ΚΙ' ΕΝΙΩΣΑ '' - Απόστολος Καλουδάς

Βροχή της γονιμότητας

και μιας εκλεπτυσμένης θλίψης.

Διάλειμμα και απαγόρευση.

Κι ένιωσα πως δεν είμαι

παντός καιρού.

(Μάϊος 2017)

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ - Απόστολος Καλουδάς

Λόγια

γεννήματα

σιωπής.

Λεπίδες

ή λουλούδια​

για τον άλλο.

Επιστρέφουν

ως τύψεις

ή φιλιά.

(02/06/2017)

ΝΑ ΜΗ ΠΛΗΓΩΝΕΙ - Απόστολος Καλουδάς

Λόγια λεπίδες της σιωπής,

επέστρεψαν ως ενοχές.

Ας ξαναπούμε κάτι γρήγορα,προτού μας μαχαιρώσει νέα σιωπή,

έστω ρηχό,

Φθάνει να μη πληγώνει.

  04/06/2017

ΑΜΦΙΘΥΜΙΑ - Απόστολος Καλουδάς

Στη μια πλευρά χαρά

στην άλλη θλίψη.
 Οι δύο όψεις του νομίσματος που μας πιστώνει ή μας χρεώνει η ζωή.

 09/06/2017

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ - Απόστολος Καλουδάς

Δύσκολες μέρες.

Ωστόσο, 

βγήκε πάλι

το στρογγυλό πορτοκαλί φεγγάρι

κι αραίωσε τον σκούρον ουρανό.

Κι είναι το φεγγαρόφωτο

σαν γράφημα πάνω στη θάλασσα.

Χρωμάτων τύψεις

νιώσαν τώρα

οι γήινες σκιές

κι είναι πολλοί που η θλίψη τους,

γι' απόψε μόνο,

ξεθωριάζει.

(2/8/2015, 10/06/2017)

ΑΚΟΥΓΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ - Απόστολος Καλουδάς

Άκουγα τη βροχή

όλη τη νύχτα.

Μούλιαζε δρόμους και ταράτσες.

Αρδευε τις ψυχές

ν' ανθίσουν όνειρα.

Έσβηνε θλίψεις 

πόθων άκαιρων,

απεγνωσμένων.

Άκουγα τη φωνή της φύσης,

όλη τη νύχτα,

να με ξεπλένει.

( 12/06/2017 )

ΤΑΤΟΥ - Απόστολος Καλουδάς

Τα λόγια του,
ανεξίτηλο τατού, στην ψυχή της.

Τώρα η μετάνοια του είναι 
σαν Κυριακή συννεφιασμένη.
Τώρα ψυχορραγεί
η συγγνώμη του.

Πώς να παραγραφεί
ο πόνος;
Πώς να επουλωθούν
τα αισθήματα;

  ( 13/06/2017 )

ΔΙΑΡΡΟΕΣ - Απόστολος Καλουδάς

Δάκρυα.

Ακόμη και υγρά φιλιά,

που δεν αρκούν

να σβήσει η φλόγα.

Διαρροές,

που στραγγίζουν

τη ζωή μας.

   ( 16/06/2017 )

ΤΙΠΟΤΑ- Απόστολος Καλουδάς

Το κυματάκι

έσβηνε στην αμμουδιά ένα γραμμένο

"Σ' ΑΓΑΠΩ".

Κοίταξα γύρω 
μήπως δω το ζεύγος.

Ή έναν μόνο του,
τουλάχιστο.

Κανείς.

Η θάλασσα έφαγε σιγά σιγά 
τα λόγια.

Και τώρα

τίποτα.

  ( 16/06/2017 )

ΑΦΙΕΡΩΣΗ - Απόστολος Καλουδάς

Κάθισα στο μπαλκόνι

να δω τον ερχομό της νύχτας.

Όλυμπος και Πιέρια

σιγά - σιγά ντύθηκαν το σκοτάδι.

Και τότε άρχισαν εκεί

τα φλας ν' αστράφτουν...

Δεν ρίχνει κεραυνούς ο Δίας.

Είναι η φωτογραφία 

η νεα τέχνη των Μουσών. 

(Αφιέρωση σε δύο Μούσες  την Μ.Σ. και την Ε.Κ.)

ΔΙΕΥΘΕΤΕΙΤΑΙ- Απόστολος Καλουδάς

Ο χρόνος ρέει,

για εκεί που μας ξεβράζει,
τραβώντας μας απ' το γιακά.
Είν' η ζωή 
μια εκκρεμότητα,

που πάντοτε διευθετείται

οριστικά.

( 20/06/2017 )

ΤΟ ΑΡΡΗΤΟ - Απόστολος Καλουδάς

Το ποίημα

κρύβει

μια σκοτεινή πλευρά

σαν το Φεγγάρι.

Χάρη σ' αυτήν

βαθύτερα

μαγεύει και πληγώνει.

Είναι το πολιορκημένο

από τις λέξεις

ΑΡΡΗΤΟ,

φρούριο

μιας αθέατης ομορφιάς.

( 20/06/2017 )

KONTA- Απόστολος Καλουδάς

Είμαστε

δέντρα σε δάσος.

Όλοι μαζί

και χωριστά καθένας....

Ζούμε, μέχρι να φύγουμε,

τρέφοντας μέσα μας

μιαν άφθαρτη μοναχικότητα.

Κι όταν φλεγόμαστε

από έρωτα,

αυτή λουφάζει στο απυρόβλητο

και περιμένει να ξεμυτίσει πάλι.

Ανέφικτο

να γίνει ο άλλος

ένα μαζί μας.

Ας είμαστε τουλάχιστον

όσο πιο κοντά μπορούμε.

(22/06/2017)