Είμαστε
δέντρα σε δάσος.
Όλοι μαζί
και χωριστά καθένας....
Ζούμε, μέχρι να φύγουμε,
τρέφοντας μέσα μας
μιαν άφθαρτη μοναχικότητα.
Κι όταν φλεγόμαστε
από έρωτα,
αυτή λουφάζει στο απυρόβλητο
και περιμένει να ξεμυτίσει πάλι.
Ανέφικτο
να γίνει ο άλλος
ένα μαζί μας.
Ας είμαστε τουλάχιστον
όσο πιο κοντά μπορούμε.
(22/06/2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου