ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΙΑΝ ΑΝΟΙΞΗ
Στο
πλακόστρωτο της επίγνωσης
περπατώντας,
είδα
να διευρύνεται η ρωγμή
της
δικής μου θνητότητας,
μα
φύτρο καινούργιο δεν πρόβαλε.
Η
Περσεφόνη βρίσκεται κάτω.
Και
προσπαθώ να μπερδέψω τον χρόνο,
ζητώντας
να ζήσω μιαν Άνοιξη μέσα μου.
Λιτός, μεστός στίχος !
ΑπάντησηΔιαγραφή